Herman Nijland, Herman Klink en Herman Kleine Koerkamp. Drie heren die niet alleen hun voornaam delen, maar ook het feit dat ze in de afgelopen kwarteeuw veel voor Klink-Nijland hebben betekend. In aanloop naar het 25-jarig bestaan in 2022 van Klink-Nijland lanceren we de rubriek: Herman vertel eens … Hierin graaft dit drietal beurtelings een Klink-Nijland-anekdote op uit het geheugen. Vandaag deel 3: Herman Nijland op avontuur in Oost Duitsland…..
Herman Nijland
Op avontuur in Oost-Duitsland
“In de eerste zomer van Klink-Nijland hebben we gewerkt aan een klus in Oost-Duitsland. Chemnitz, op een uurtje rijden van de grens met Tsjechië. Dat was een hele uitdaging. Met een mannetje of zeven, acht van Klink-Nijland in twee busjes die kant op. Bloedheet was het daar. Maakten we werkdagen van ’s ochtends half zeven tot ’s avonds half tien. Daarna anderhalf uur de kroeg in en de volgende dag weer vroeg aan het werk. We verbleven in een pension in een dorpje in de buurt van Chemnitz. Daar had je één dorpscafé en die mensen waren niet echt op onze komst berekend. We dronken er van alles, binnen de kortste keren was de voorraad er helemaal doorheen. Ze vulden het ook gewoon niet aan, dat kwam niet in ze op.
De klus zelf was het oplossen van verzakte straten. Eerst moesten de oude stenen eruit. Niet met een shovel zoals in Nederland, maar met de hand. Moesten we ze één voor één op een stapel leggen. Echt die ‘Deutsche Gründlichkeit’. Totdat het opgeleverd was, toen gingen ze er ineens met een wals overheen. Maakte het allemaal niets meer uit. Het was de tijd dat Oost-Duitsland echt helemaal opnieuw werd opgebouwd, je moet je voorstellen dat het pas acht jaar na de val van de muur was. We werden er ook niet echt gewaardeerd. Ze zagen ons als gastarbeiders, die het werk inpikten van de Oost-Duitsers. Zo voelde het. Uiteindelijk hebben we er drie weken gewerkt. Een mooi avontuur, maar het waren geen gezonde weken, haha!”