Herman vertel eens…

Herman Nijland, Herman Klink en Herman Kleine Koerkamp. Drie heren die niet alleen hun voornaam delen, maar ook het feit dat ze in de afgelopen kwarteeuw veel voor Klink-Nijland hebben betekend. In aanloop naar het 25-jarig bestaan van Klink-Nijland lanceren we de rubriek Herman vertel eens… Hierin graaft dit drietal beurtelings een Klink-Nijland-anekdote op uit het geheugen. Vandaag deel 4: Herman Kleine Koerkamp over BinQ.

 

Herman Kleine Koerkamp
BinQ-project

In mijn tijd bij Klink-Nijland, van 2008 tot 2018, heb ik mij onder meer bezig gehouden met het BinQ-project. Het aan het werk krijgen van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Dat begon met een open huis en het zoeken van kandidaten. Leverde tien jongens op. In het begin moesten we best een beetje aan elkaar werken, maar je maakte wel altijd wat met ze mee.

Ik weet nog dat we er op een gegeven moment twee jongens bij kregen die al lang in de bijstand zaten. De één zeven jaar en de ander twee jaar. Op een dag belde de aannemer, dat ze niet op het werk waren verschenen. Heb ik ze om zeven uur ’s ochtends thuis opgezocht. Aangebeld, net zo lang tot ze uit bed kwamen. Ze hadden zich verslapen. Ik heb ze naar het werk gebracht en de gemeente gebeld. Of die ze aan het einde van de dag ook wilde aanspreken. Juist door er op die manier kort op te zitten hebben we de jongens een bepaalde discipline bijgebracht. Want uiteindelijk hebben die twee het allebei gered. Eentje werkt zelfs nog altijd bij ons.

Het hele project heeft ons ook een stukje bekendheid gebracht. Zo zijn we in 2014 uitgeroepen tot Beste Leerbedrijf Infra. Stond tv-presentator Harm Edens hier ineens op kantoor om een prijs te overhandigen. Daarna mochten we meedoen aan de finale, met alle sectoren bij elkaar, een stuk of achttien. Zijn we met een hele stoet auto’s naar Harderwijk gereden voor de uitreiking, waar we derde werden. Van de jongens die via BinQ bij ons hebben gewerkt, denk ik dat we toch wel zeventig procent structuur hebben bijgebracht. Als het niet bij ons was, dan wel bij een andere werkgever. Dat is uiteindelijk het allerbelangrijkste en absoluut iets om trots op te zijn.